دروازه قرآن شیراز

دروازه قرآن یکی از دروازه های به جای مانده از دوره های قدیم در شیراز است که امروزه به عنوان یکی از آثار تاریخی این شهر به حساب میاید دروازه قرآن در شمال شرقی شهر شیراز در تنگ الله اکبر میان کوه چهل مقام و کوه باباکوهی قرار دارد و در واقع در خروجی شیراز بسمت شهر مرودشت واقع شده است . این بنای تاریخی در کنار فلکه طاووسیه شیراز قرار دارد . دروازه قرآن در فاصله کمتر از ده متری مقبره خواجوی کرمانی و همچنین فاصله کمتر از پانصد متری باغ جهان نما و همچنین فاصله کمتر از هزار متری مقبره شاعر نامدار پارسی زبان حافظ شیرازی و باغ جهان نما قرار دارد. 

 : تاریخچه  

این دروازه در ابتدا در زمان عصدالدوله دیلمی ساخته شد و قرآنی در آن جای داده شد تا مسافران با گذر از زیر آن متبرک شوند . در دوره زندیه کریم خان زند این دروازه را بازسازی کرد و اتاقی به بالای آن افزود و دو جلد قرآن بزرگ نفیس، به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری ، در اتاقک بالای آن جای داد. این قرآن ها، که به «قرآن هفده من» معروف اند ، اکنون از دروازه قرآن به موزه پارس انتقال یافته اند . دروازه قرآن در دوره قاجاریه به علت وقوع چندین زلزله دچار صدمات زیادی شد که محمد زکی خان نوری آن را تعمیر نمود . این بنا در گذشته طاق قران نیز نامیده شده است . روزهای اول هرماه مردم از شهر خارج شده و از زیر این طاق عبور می کرده اند . درسال ۱۳۱۵ این بنا به دستور رضا خان ، تخریب شد . دروازه قرآن در سال ۱۳۲۸ شمسی با همت یکی از بازرگانان شیراز به نام حاج حسین ایگار معروف به اعتماد التجار ، با فاصله کمی از دروازه کهن ساخته شد . دروازه جدید در اندازه بزرگ تر ، شامل دهانه قوس تیزه دار و دو ورودی کوچک بر روی لایه های دو طرف و اتاق مستطیل شکلی بر فراز آن برای گذاشتن قرآن ساخته شد . در این بنا ، آیاتی از قرآن را به خط ثلث و نسخ دور تا دور در دروازه قرآن نگاشته اند ؛ در پیشانی شمالی این طاق آیه : «ان هذا القران یهدی للتی هی اقوم». (سوره اسرا، آیه ۹) و بر پیشانی جنوبی و سمت شهر شیراز آیه: «قل لین اجتمعت الانس و الجن علی...». (سوره اسرا، آیه ۸۸) و در گوشه غربی طاق آیه: «انا نحن نزلنا الذکر» و ادامه آیه در گوشه شرقی: «و انا له لحافظون» (سوره حجر، آیه ۹) نوشته شده است.